Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

ασχολίαστο!

Κι αυτή είναι η φωτογραφία από το κουτί στο οποίο η συντακτική ομάδα της εφημερίδας του σχολείου μας θα συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα για την έκδοσή της...το γιατί καταφύγαμε σε αυτή τη λύση...τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...η παρέα της xouakina καταλαβαίνει...



Εκθέσεις...

Τις προάλλες που λέτε(πριν από μήνες ή και χρόνια για τη δεύτερη ανάρτηση)
παρακολούθησα κάποιες ενδιαφέρουσες εκθέσεις.Η πρώτη με έργα του Γιάννη Γαϊτη:

















































Η δεύτερη περιελάμβανε ως εκθέματα φορέματα που είχαν φτιαχτεί από...αλουμινένια κουτάκια(coca-cola κτλ):


Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Κάτι σε rap μου ακούγεται...

Η ζωή είναι ωραία να την κοιτάς από ψηλά
και όχι για να σκύβεις το κεφάλι σου στα χαμηλά
από Αθήνα σου γράφω,κι από πόλη μεγάλη
δεν αξίζει για τίποτα να τραβάς τη σκανδάλη
Ζήσε όσο μπορείς με περισσή αξιοπρέπεια
για να μην καταλήξεις πια στην αμετροέπεια

Μ'αν δεν μπορείς να κάνεις ούτε αυτό καλά
ακού τη συμβουλή μου
σου δίνω την πνοή μου...

Μη χαραμίζεις τον εαυτό σου σε διλήμματα
που σου βάζουν άνθρωποι μ' αντικρούομενα προσχήματα
αυτοί που σ' αγαπάνε δίπλα σου θα 'ναι παντοτινά
ακόμα κι αν εσύ δεν το αισθάνεσαι καθημερινά

Γι' αυτό,ρε φίλε, ακολούθα την καρδιά σου
όπου πας, ό,τι κάνεις να 'ναι πάντα δικιά σου
Μη ξεχνάς να τη ζεις,ζήσε τη ζωή σου
και σε λίγο ίσως λάβεις και την ανταμοιβή σου

Κι όταν το 'χεις παρακάνει τόσο πια με τη συμπάθεια
μήπως να δοκίμαζες και λίγο την απάθεια;
εμπιστέψου με, ρε φίλε, στο λέω με συνενοχή
απ΄ του δρόμου τα στενά λέω αντίο στην αποχή...

Κι άλλο ένα ποίημα...

Λάθη και πάλι,ξανά,πιο πολλά
την πόρτα χτυπούν και 'συ ανοίγεις
μετά καταλαβαίνεις και κλείνεις
μα είναι αργά,πολύ αργά...

Μετά τα ίδια πουλιά
πετούν ψηλά και χαμηλά
συγκρούονται και συντρίβουν
στο πέρασμά τους
μα εσύ αλλού κοιτάς
δεν ακούς τι σου φωνάζουν
και σφάλλεις ξανά...

Ποιήματα αγνώστου δημιουργού...

Είδα τον ήλιο που έδυε
Και σε θυμήθηκα
Έτσι μπήκες στη ζωή μου, σαν τον ήλιο
λαμπερός και μαγευτικός
να μου κλέψεις κάθε σταγόνα δροσιάς
και μετά να εξαφανιστείς

Σ' αναζητούσα στη θάλασσα, ήρθες στη γη
Ταξιδεύεις και μαγεύεις
Χαρά σ' αυτόν που θα σε νιώσει

Μακάρι να με 'παιρνες μαζί σου
σ' ένα απ' τα ταξίδια σου...
να σε γνώριζα και-ποιος ξέρει-
Μπορεί και να με γοήτευες...