Είναι φορές που νιώθω τόσο μόνη...
Σαν ένα αστέρι που μόνο του βρίσκεται σε κατάμαυρο ουρανό...
Και αναρωτιέται αν υπάρχει κάτι που κρατά όλα τα άλλα αστεράκια μακριά,
κι αν όντως υπάρχει,αν είναι τόσο δύσκολο να ξεπεραστεί...
Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον,όπως είπε και ο καλός μας Αριστοτέλης...
Καλώς ή κακώς δεν μπορούμε πάντα να έχουμε γύρω μας άτομα που να μας καταλαβαίνουν
Οπότε αναγκαία η προσαρμογή έως ένα σημείο...
Μιας και δεν μπορούμε να ζητάμε πράγματα από τους ανθρώπους που δεν μπορούν να μας δώσουν...!!!
Κι όλα αυτά,ένα χρόνο πριν τις πανελλαδικές...(ουπς,συγγνώμη,απότομη προσγείωση!)
5 σχόλια:
Μικρό μου ψαράκι οι πανελλαδικές σε αγχώνουν και σε κάνουν να νιώθεις περισσότερο μόνη από ποτέ.
Ειιι χαμογέλασε (κοίτα ποιος μιλάει τώρα ε;)
Να κρατάς σφιχτά το χέρι μόνο εκείνων που νιώθουν τον παλμό σου.
Σε φιλώ μικρό μου
Μοναξια.. σε αλλους καταρα και σε αλλους ευχη μοιαζει.. οπως λεει και ενα τραγούδι..
ax eyxaristw poly gia thn yposthrixh anastasia...elpizw na to xeperasw soon!!!!
nai vagsiok omologw daneistika ton titlo tou post!!alla tairiaze fovera,ti na kanw...
Και εγώ τώρα τελευταία κάπως έτσι νιώθω...
Και οι πανελλαδικές πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου...
Δημοσίευση σχολίου