Thoughts of a lonely heart....

Καλησπέρα και πάλι...δεν ξέρω γιατί συνεχίζω και απευθύνομαι σε β πληθυντικό,ενώ δεν έχω παρά ελάχιστες ενδείξεις ότι υπάρχει κόσμος που όντως διαβάζει το παρόν ιστολόγιο...ίσως είναι μια εσωτερική μου ανάγκη να επικοινωνώ,να βγάζω τις σκέψεις μου προς τα έξω γιατί τότε νιώθω καλύτερα,μέλος μιας παγκόσμιας κοινωνίας (ενώ μικρή παρηγοριά προσφέρουν οι σκέψεις μου μόνες τους,σε ένα ταπεινό αρχείο στην επιφάνεια εργασίας!)

Θέλει δύναμη να ανακαλύψεις ποιος είσαι... να πραγματοποιήσεις αυτό το ταξίδι στον βαθύτερο εσωτερικό σου κόσμο και να αναγνωρίσεις το πραγματικό εγώ σου, είτε σ' αρέσει είτε όχι... μπορείς να αλλάξεις? ναι,αν το θέλεις πραγματικά και αν πιστεύεις ότι έτσι θα νιώθεις πιο ολοκληρωμένος ψυχικά. Αλλάζεις όμως επειδή κάτι δεν πήγε όπως ήθελες? αυτό το απαντά προσωπικά ο καθένας μας... προσωπικά τείνω να διατηρώ το χαρακτήρα μου ακόμα κι αν δεν υπήρχε η έκβαση που επιθυμούσα,τουλάχιστον ξέρω πως έτσι είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου...
Βγαίνοντας από το περίβλημα του εγώ σου, εκτίθεσαι...ανεπανόρθωτα και μη... και ρισκάρεις και απογοητεύεσαι.... και ελπίζεις ότι θα μοιραστεί κάποιος μαζί σου αυτή σου την υπέρβαση και θα αγαπήσει τον πραγματικό σου εαυτό... και ελπίζεις ότι οι εμπειρίες που σε δένουν με κάποιον δεν θα αποτελούν μια ανάμνηση για σένα μόνο αλλά και για το άλλο πρόσωπο,όποιο κι αν είναι αυτό...και βέβαια τελικά χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο...γιατί δεν είναι όλοι έτοιμοι για τέτοιες "συναισθηματικές" ανακαλύψεις.... στενοχωριέσαι και πληγώνεσαι ξανά...
είσαι όμως εκεί έξω,προσπαθείς και ξέρεις ότι έτσι είσαι πολύ κοντά στο να ανακαλύψεις αυτό που πραγματικά ψάχνεις από το να μένεις στο σπίτι φοβισμένος για δράση (το συγκεκριμένο το είχα ακούσει από μια ταινία αλλά είναι πολύ κοντά σ' αυτό που ισχύει πραγματικά και βιώνω τώρα τελευταία οπότε το μνημονεύω)

Αχ, μα γιατί να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις τόσο δύσκολες?? με εμπόδια,κρυφά νοήματα και σκέψεις  που μόνο να σε μπερδεύουν μπορούν? έτσι τις εκτιμάμε καλύτερα θα πει κανείς...είναι κι αυτό μια άποψη...όχι ότι δεν έχουμε ευχηθεί να υπήρχε ένας διακόπτης που θα μας έκανε να ενθουσιαζόμαστε πάντα με ανταπόκριση,αλλά λέμε τώρα...

Εμπειρίες-αυτό κερδίζουμε με βεβαιότητα σε κάθε περίπτωση...και αποκτούμε δυνάμεις και εφόδια για την επόμενη προσπάθεια,ελπίζοντας η γνώση που θα έχουμε αποκομίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή να άξιζε τον κόπο...

Αυτά τα ολίγα προς το παρόν....νιώθω ένα αεράκι γαλήνης να με κυριεύει....να έχετε μια όμορφη μέρα...