ασχολίαστο!

Κι αυτή είναι η φωτογραφία από το κουτί στο οποίο η συντακτική ομάδα της εφημερίδας του σχολείου μας θα συγκεντρώσει τα απαιτούμενα χρήματα για την έκδοσή της...το γιατί καταφύγαμε σε αυτή τη λύση...τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...η παρέα της xouakina καταλαβαίνει...

Εκθέσεις...

Τις προάλλες που λέτε(πριν από μήνες ή και χρόνια για τη δεύτερη ανάρτηση)
παρακολούθησα κάποιες ενδιαφέρουσες εκθέσεις.Η πρώτη με έργα του Γιάννη Γαϊτη:

















































Η δεύτερη περιελάμβανε ως εκθέματα φορέματα που είχαν φτιαχτεί από...αλουμινένια κουτάκια(coca-cola κτλ):

Κάτι σε rap μου ακούγεται...

Η ζωή είναι ωραία να την κοιτάς από ψηλά
και όχι για να σκύβεις το κεφάλι σου στα χαμηλά
από Αθήνα σου γράφω,κι από πόλη μεγάλη
δεν αξίζει για τίποτα να τραβάς τη σκανδάλη
Ζήσε όσο μπορείς με περισσή αξιοπρέπεια
για να μην καταλήξεις πια στην αμετροέπεια

Μ'αν δεν μπορείς να κάνεις ούτε αυτό καλά
ακού τη συμβουλή μου
σου δίνω την πνοή μου...

Μη χαραμίζεις τον εαυτό σου σε διλήμματα
που σου βάζουν άνθρωποι μ' αντικρούομενα προσχήματα
αυτοί που σ' αγαπάνε δίπλα σου θα 'ναι παντοτινά
ακόμα κι αν εσύ δεν το αισθάνεσαι καθημερινά

Γι' αυτό,ρε φίλε, ακολούθα την καρδιά σου
όπου πας, ό,τι κάνεις να 'ναι πάντα δικιά σου
Μη ξεχνάς να τη ζεις,ζήσε τη ζωή σου
και σε λίγο ίσως λάβεις και την ανταμοιβή σου

Κι όταν το 'χεις παρακάνει τόσο πια με τη συμπάθεια
μήπως να δοκίμαζες και λίγο την απάθεια;
εμπιστέψου με, ρε φίλε, στο λέω με συνενοχή
απ΄ του δρόμου τα στενά λέω αντίο στην αποχή...

Κι άλλο ένα ποίημα...

Λάθη και πάλι,ξανά,πιο πολλά
την πόρτα χτυπούν και 'συ ανοίγεις
μετά καταλαβαίνεις και κλείνεις
μα είναι αργά,πολύ αργά...

Μετά τα ίδια πουλιά
πετούν ψηλά και χαμηλά
συγκρούονται και συντρίβουν
στο πέρασμά τους
μα εσύ αλλού κοιτάς
δεν ακούς τι σου φωνάζουν
και σφάλλεις ξανά...

Ποιήματα αγνώστου δημιουργού...

Είδα τον ήλιο που έδυε
Και σε θυμήθηκα
Έτσι μπήκες στη ζωή μου, σαν τον ήλιο
λαμπερός και μαγευτικός
να μου κλέψεις κάθε σταγόνα δροσιάς
και μετά να εξαφανιστείς

Σ' αναζητούσα στη θάλασσα, ήρθες στη γη
Ταξιδεύεις και μαγεύεις
Χαρά σ' αυτόν που θα σε νιώσει

Μακάρι να με 'παιρνες μαζί σου
σ' ένα απ' τα ταξίδια σου...
να σε γνώριζα και-ποιος ξέρει-
Μπορεί και να με γοήτευες...

comenius project

SOOOOOOO.............I'M BACK!!!
my dear friends,sorry i have been lost for many weeks,i was really busy....
we had a Comenius project in our school so i was really excited and eager to help my mother in everything that i didn't have time to check my blog!!!!
so,15 teachers from different countries visited us!!!!Isn't it fantastic????i was very excited!!!!If you want details,please be patient to wait for a new post!!!
until then...hane a nice time and enjoy yourselves!!!

news

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!
Αγαπητοί φίλοι Κώστα και Έλενα δυστυχώς δεν περάσαμε στη Β φάση της μαθηματικής εταιρείας...anyway,δεν πειράζει...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!
καλές γιορτές σε όλους σας,ειδικά σε σας που με διαβάζετε,τους dear bloggers!!
εύχομαι να περάσετε όπως θέλετε και να ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΕΙΤΕ!!!
καλή χρονιά και χαρούμενο 2009!!!

a new game has come!

Ο επίκαιρος Σεφέρης...

Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.

Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το πουκάμισο του Κεν-

ταύρου

γλιστρούσε μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου
καθώς ανέβαινα την ανηφόρα κι η Θάλασσα μ' ακολου-
θούσε
ανεβαίνοντας κι αυτή σαν τον υδράργυρο Θερμομέτρου
ώσπου να βρούμε τα νερά του βουνού.
Στη Σαντορίνη αγγίζοντας νησιά που βουλιάζαν
ακούγοντας να παίζει ένα σουραύλι κάπου στις αλαφρό-
πετρεςμου καρφωσε το χέρι στην κουπαστή
μια σαϊτα τιναγμένη ξαφνικά
από τα πέρατα μιας νιότης βασιλεμένης.
Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θη-
σαυρούς των Ατρειδών
και πλάγιασα μαζί τους στο ξενοδοχείο της "Ωραίας Ελένης του Μενελαου"
~χάθηκαν μόνο την αυγή που λάλησε η Κασσάντρα
μ' έναν κόκορα κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της.
Στις Σπέτσες στον Πόρο και στη Μύκονο
μέ χτίκιασαν οι βαρκαρόλες.
Τι Θέλουν όλοι αυτοί που λένεπως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά;
Ο ένας έρχεται από τη Σαλαμίνα και ρωτάει τον άλλο
μήπως "έρχεται εξ Ομονοίας"
"Οχι έρχομαι εκ Συντάγματος" απαντά κι είν' ευχαρι-
στημένος
"βρήκα το Γιάννη και με κέρασε ένα παγωτό".
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει
δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι
όλοι εμείς
δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα
τα καράβια~
περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν.
Παράξενος κόσμος που λέει πώς βρίσκεται στην Αττική
και δε βρίσκεται πουθενά~
αγοράζουν κουφέτα για να παντρευτούνε
κρατούν "σωσίτριχα" φωτογραφίζουνται
ο άνθρωπος που είδα σήμερα καθισμένος σ' ένα φόντο με
πιτσούνια και με λουλούδια
δέχουνταν το χέρι του γερο-φωτογράφου να του στρώνει
τις ρυτίδες
που είχαν αφήσει στο πρόσωπό του
όλα τα πετεινά τ' ουρανού.
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει
κι αν "ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς"
είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι
με το κολύμπι
εκείνοι πού βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν
μπορούν να κινήσουν
την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ τον AMΒPAKΙKΟ.
Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά
σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας
αργάτης
καμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που
βασιλεύει
ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ' άσπρα και στα
χρυσά.
Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει~
παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...
Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝlΑ 1937.